Een vriendin van ons zei: "Je moet ze een pluche beestje geven. Dat vinden ze leuk!" Ja hoor, die trekken ze natuurlijk aan flarden, dachten wij. Maar nee, volgens deze vriendin maken ze die niet zomaar kapot. Ze gaan ermee spelen. Wij proberen natuurlijk.
Beer mee naar bed
En inderdaad! Ze slepen de teddybeer van hot naar haar. Duwen hun neus erin en snuiven de lucht op. Af en toe proberen ze het dropneusje eraf te happen, maar dat lukt niet. We vinden hem steeds weer op een andere plek terug, en vaak zien we hem in de slaaphoek met één beentje of armpje boven het stro uit. Ze nemen de beer mee naar bed! En het bed opmaken doen ze heel vakkundig. Vooral als er een nieuw baaltje stro is.
We geven ze ook een lekke, rubberen rugbybal en een tennisbal om mee te spelen. De rugbybal vinden ze leuk. Ze proberen de veter eruit te trekken, net als uit je schoenen, maar dat gaat natuurlijk niet: Die veter is nep; meegegoten in het rubber. Ze zetten toch steeds hun tanden er weer gretig in. Rugby past toch beter bij deze compacte spierbundeltjes.
Teddybeer overleden
Dan.... op een winterse ochtend.... is het zover. Jan-Willem gaat de stal in om eten te geven en zijn eerste gedachte is: Heeft het gesneeuwd in de stal??? Overal witte dotten! Dan dringt het tot hem door: De teddybeer heeft het niet overleefd. Zijn binnenkant ligt verspreid over de hele stal. Het lege lijfje ligt in stukken tussen het stro. Een trieste aanblik, maar zo te zien hebben Rolf en Bertje zich wel lekker uitgeleefd! Geen half werk hoor, dat knuffelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten