maandag 3 januari 2011

Ain't no mountain high enough


Rolf laat zich van zijn beste (hongerige) kant zien


Dat schot in de stal is echt handig. Je kan je gang gaan met de staldeur open, zonder dat die varkentjes overal heen kunnen. Rolf heeft de gewoonte aangewend om tegen het schot aan te staan (en te springen) als hij echt duidelijk wil maken dat hij honger heeft. En dat heeft hij bijna altijd...

Sateh
Vandaag is mijn laatste vrije dag rondom kerst en oud en nieuw. Ik  maak de stal nog even schoon. Een heerlijk klusje vind ik dat: De speklapjes scharrelen lekker knorrend om je heen. Ik ga aan de slag met de kruiwagen en de riek. Oohh, wat lopen die jongens weer ontzettend in de weg. Weet je wat? Ik doe ze even buiten het schot. Dan kan ik hier met de riek het droge stro van het natte scheiden, zonder dat ik de riek per ongeluk in die lieve jongens prik. Ik heb dan toch liever kipsateh dan varkenssateh en ze gaan altijd precies op de verkeerde plek staan. 

Niet zo klein meer
Rolf is zeer ontevreden over deze gang van zaken, want hij wil eerst wat eten. Bertje denkt er waarschijnlijk hetzelfde over, maar die uit zich wat minder prominent. Rolf springt zwaar chagrijnig tegen het schot op (vanaf de buitenkant dus) en tot zijn schrik balanceert hij even met zijn vette buikje op het schot en dan glibbert hij over het schot heen! Ik weet niet wat ik zie. Het kleine biggetje is zo klein niet meer. We vonden zelf ook wel dat Rolf en Bertje gegroeid waren, maar hier hadden we toch nog geen rekening mee gehouden! Nou ja, het schot is toch maar een tijdelijke oplossing. Van het voorjaar gaat het eruit en wordt de stal helemaal stal. Ben benieuwd of Rolf deze hoogspringoefening nu vaker gaat doen. Vast wel...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten