Hoe zullen we ze noemen?

Op 23 oktober 2010 haalden we onze varkentjes op bij zorgboerderij De Mekkerbek in Baarle Nassau. Ruim twee maanden geleden alweer. Tijd om wat belevenissen met jullie te delen!

Ik, Irene, had al jaren in mijn hoofd dat ik ooit een paar varkentjes wilde. Ik heb er boeken over gelezen en alle internetinformatie erover opgezogen. Jan-Willem wilde ook heel graag beestjes (kippen, geiten), en we hebben er de ruimte voor in de vorm van een weilandje en een stal, maar varkens stonden eerst niet echt bovenaan zijn lijstje. Dat veranderde snel toen ik hem álle positieve kanten van varkens uitlegde. De nadelen kregen natuurlijk wat minder aandacht :-).

Een Kune Kune en een Mergpijpje
Toen we ongeveer wisten welke "merken" in aanmerking kwamen, en dat het twee gecastreerde beertjes (= borgjes) moesten worden, gingen we echt op zoek. Via Marktplaats stuitte ik op Zorgboerderij de Mekkerbek in Baarle Nassau, waar twee zeugen begin september 2010 een week uit elkaar twee batterijtjes aan biggetjes hadden gekregen.

Bijgevoed met de fles

Het waren er bij elkaar 23 geloof ik, en 11 of 12 biggen schijnt een beetje veel te zijn voor één zeug. De kinderen die op de zorgboerderij komen, mochten vanaf het begin meehelpen met het bijvoeren van de biggetjes. Dat gaf ons een goed gevoel: De biggetjes waren al gewend om veel contact met mensen te hebben.

Zo groot als een kat

Op 23 oktober 2010 reden we naar Baarle Nassau en we kozen daar een witte Kune Kune met zwarte vlekken en een Lakenvelder Göttinger-kruising-Engels minivarken (in de familie Van der Klugt ook wel "mergpijpje" genoemd). Rachel, de eigenaresse van de zorgboerderij gaf ons nog een paar goede tips en toen aanvaardden we de reis naar Wieringerwaard. JW had wel een vee-aanhangertje willen regelen, want varkens in zijn mooie auto, dat vond hij in eerste instantie niet zo'n goed idee. Maar deze twee kleine schatjes leken wel grote cavia's. De Kune Kune was zo groot als een kat, en de Göttinger de helft daarvan. Dat kon gemakkelijk achterin de auto, in een kleine hondenbench.

Neusje tegen neusje

Onderweg in de auto waren de biggetjes muisstil. Ze lagen neusje naast neusje (stopcontactje naast stopcontactje) lekker warm tegen elkaar aan.

Hoe zullen we ze noemen? Dolce en Gabbana? Viktor en Rolf? Dóóóóólce roept niet zo lekker en Gabbááááááána ook niet echt. Maar dat kleine mergpijpje is duidelijk geen Viktor. Het is een Bertje. Rolf en Bertje dus! Vanaf dat moment onafscheidelijke stiefbroertjes.