De eerste weken

We hebben de stal keurig ingericht. De vloer geschilderd, een waterbak op een drinkwaterleiding, een ruifje voor de gezelligheid. Het ziet er zo netjes uit dat de buren hun schoenen uit willen doen om de stal in te lopen...

We hebben een schot gemaakt van zo'n 60 cm hoog, zodat je de stal in kan lopen zonder dat je meteen tussen de varkens staat. Zo zitten ze ook lekker beschut als de staldeur openstaat. Op het schilderij aan de muur staat onze hond Kobus, die in 2004 is overleden.

Gestolen???

De balen stro liggen op zolder en kunnen door een luik in de zoldervloer zo naar beneden worden gegooid. Handig! We gaan het koude najaar in en we zorgen voor een dik pak stro. Rolf en Bertje zijn er heel bedreven in om zich helemaal onder te graven. Toen ik op de eerste ochtend vol verwachting met het varkensontbijt de stal in liep, dacht ik dat onze schatjes gestolen waren! Ze waren echt nergens te bekennen! Pas toen ik wat meer herrie maakte, zag ik opeens twee slaperige koppies met stro op hun neuzen naar boven komen. Huh... is er wat??!!

Broodkruimels

Later wilden we dat ritueel vaker meemaken en slopen we zonder een geluidje te maken van de achterdeur naar de stal. Rolf en Bertje zijn nu echter zo geprogrammeerd dat ze het kleinste geluidje herkennen als een aankondiging van eten. En daar zijn ze enorm op gericht! Ze eten de eerste weken brinta met warme melk en oud brood en tussendoor een beetje fruit. Ze zijn nog zo klein dat ze allebei met hun voorpootjes in de voerbak staan als ze eten. We krijgen regelmatig een grote zak oud brood en kruimels mee bij de bakkerijafdeling van de supermarkt. Eén keer was ik net te laat en liep een oude heer voor mij met twee grote zakken broodkruimels weg. Hij hoorde dat ik ook om broodkruimels vroeg en was zo vriendelijk om mij een van zijn twee zakken aan te bieden. Hij zei: "Ik heb maar een klein restaurant". Waarop ik kennelijk zeer verbaasd keek. "Ja", zei hij, "een vogeltjesrestaurant!". Aha!

Onze varkens hebben drie hobbies: eten, eten en ... eten

We hebben een zak "zeugenblok" (een soort biks) en een zak Alfamix Swien gekocht. Die hebben we gemengd, want sommige kenners zeggen dat Alfamix Swien voor biggen nog niet voedzaam genoeg is. Het is een prachtig mengsel met gedroogde zaden, vruchtjes, maïs etc. Dat eten ze droog of met warm water. Verder houden ze ontzettend van druifjes, tomaat, appel, mandarijn, etc. De eerste weken komen alle vrienden en familieleden onze familieuitbreiding bewonderen. We geven de kinderen steeds wat fruit mee om snel vrienden te maken en dat lukt uitstekend! Als de snoeperij op is, gaan de varkentjes meteen spelen: Schoenveters lostrekken is favoriet. 

Korte pootjes

Bertje heeft een heel kleine vader en als hij zijn vaders genen heeft, blijft Bertje ook erg klein. Met zijn korte pootjes en zijn lange lijf lijkt het wel een mollige tekkel. We hebben een beuntje gemaakt zodat ze bij de drinkwaterbak kunnen. Rolfje (zie hiernaast) heeft het meteen in de gaten: Met je neus tegen een rubber duwen en dan krijg je vers water. Bertje kan er zelfs met het beuntje nog niet bij. Hij hangt zichzelf bijna op met zijn dikke nekje over het randje van de waterbak en zijn voorpootjes bungelend in de lucht. Hij luistert goed wanneer Rolfje vers water tapt. Dat kan hij zelf nog niet, maar meedrinken wel!

Zindelijk?

In de boekjes lees je dat varkens ontzettend intelligent zijn en ook eenvoudig zindelijk gemaakt kunnen worden. Ze doen hun behoefte gewoonlijk op één plek, ver van hun slaaphoek. Inderdaad, ook onze speklapjes doen dat, alleen.... ze worden het met zijn tweeën niet eens over de beste poephoek. Wij hebben dus twee poephoeken ...  ook na verwoede pogingen van mij, Irene, om één van de twee hoeken te elimineren.

Emmertje water

Ik had de stal uitgemest en wilde met een sopje de overbodige poephoek afschrobben. Ik redeneerde: Als de lucht eraf is, dan breng ik de boosdoener misschien op andere gedachten. Ik haalde een grote, zware emmer water met een sopje en zette die in de stal. Rolf en Bertje draaiden gezellig om mijn benen heen, wat ze eigenlijk altijd doen. Rolf, duidelijk de nieuwsgierigste, had nog nooit kennis gemaakt met een emmer water en wilde daar verandering in brengen. Hij zette zijn voorpootjes op het randje van de emmer en trok - tot zijn grote schrik - zo'n 8 liter water over zich heen. De stal stond blank! Dat was de eerste en zeer waarschijnlijk de laatste keer dat ik een varkensstal met en dweil uitsopte. Schoon dat het was! De twee poephoeken zijn er vandaag de dag nog steeds...

De katten kijken de varkens uit de boom

En wat vinden de katten Flam en Finse ervan? Nou, ze vinden het helemaal niks! Ze bekijken de varkentjes van een afstandje en willen niet mee de stal in.

Het lijkt ons zo lekker warm voor de katten, maar nee hoor, ze halen hun neus ervoor op. Misschien dat de beestjes later wat meer naar elkaar toe groeien.