Elfstedentocht voor varkens?

Op een mooie zonnige, maar koude dag laat JW de varkentjes even buiten. De verharde uitloop is door de ijzel spekglad. Rolf gaat enthousiast naar buiten en schrikt ergens van. Door de plotselinge beweging schieten zijn pootjes alle kanten komt hij met een zwieper op zijn zijtje terecht. Haha. Gelukkig heeft hij al een goed speklaagje en heeft hij zich zo te zien niet bezeerd. Schaatsen is moeilijk hoor.

Baggerdip

Een paar dagen later is Rolf helemaal zwart van de bagger aan de onderkant. Hoe kan dat nou? Ons weilandje is aan twee zijden afgebakend met een slootje. Tot nu toe gingen onze jongens wel de slootkant af, maar ze klauterden ook altijd weer omhoog. We zijn benieuwd of ze in de zomer op een warme dag de sloot in gaan! Er staat maar een heel klein laagje water, maar toch... We hielden voor de zomer al rekening met een schrikdraadplan. Voor nu - met die kou - maakten we ons nog geen zorgen.

Rolf is door het ijs gezakt
Een van onze neven roept: "Ik zie varkenssporen op het ijs!" Het spoor is overduidelijk: Varkensvoetstapjes in de lengte van de sloot. Dan een wak en een modderspoor terug het weiland op! Kennelijk heeft Rolf kennisgemaakt met het ijs op de sloot en ook de kwetsbaarheid ervan. Hopelijk heeft hij de schrik goed te pakken en komt hij niet meer op de sloot. Intelligent zijn ze toch, die varkentjes?

Kerstoutfit met kaplaarzen

Mijn vader en moeder komen met kerst op visite en ik ga nog snel even douchen. Vanuit de badkamer boven kan ik mooi op het varkensveldje uitkijken. Ik zie Bertje, maar waar is die ontdeugende Rolf? Ik ben er niet gerust op en loop in de charmante combi van mijn kerstoutfit en kaplaarzen het veldje op. Bertje loopt zenuwachtig heen en weer bij het slootje. Ik bereid me voor op het ergste en ren naar de sloot. Opeens zie ik Rolf aan de overkant van de sloot op het geploegde boerenland heen en weer rennen. Ik roep hem en hij loopt direct naar me toe: Taludje af, over het ijs (!) en taludje aan onze kant weer op. Alles in orde gelukkig. Ik doe ze gauw in de stal achter het schot. OK, die gaan niet meer naar buiten tót we schrikdraad hebben geplaatst.

Mam ziet spoken?

En op dat moment komen paps en mams het erf op rijden. Mam zegt: "Joh, zag ik nou een varken aan de verkeerde kant van de sloot lopen? Pap zegt: "Je ziet spoken!" Nou.... nee... je zag het goed mam, Rolf heeft het ijs ontdekt.


Schrikdraadles

Direct na kerst rijd ik naar een ouderwetse, maar zeer degelijke zaak voor dier- en tuinbenodigdheden in de regio. Daar krijg ik duidelijke instructies over de benodigdheden voor schrikdraad. JW heeft bij het bouwen van de schuur en stal al rekening gehouden met een aansluiting en schakelaar voor een schrikklok. We installeren de boel en een paar uurtjes later zijn we zover dat we ook de varkentjes schrikdraadles kunnen geven. Eerst heb ik zelf mijn vinger tegen het lint gehouden om te voelen wat ik mijn beestjes ga aandoen. Het is een irritante, maar niet té erge schok. Natuurlijk gaat Rolf het eerst proberen of dat groene lint lekker ruikt; hij duwt zijn natte neus er tegenaan. Gillen! Bertje gilt mee, maar weet (nog) niet waarom. Dat komt later. 3 of 4 schok-ervaringen later staan de mannen weer ouderwets te wroeten en te grazen. Ze blijven keurig een halve meter van het lint af. Toch slimme beesten!