Even bijpraten

Er is veel gebeurd! Rolf is een paar keer ontsnapt, de chickies zijn inmiddels drie maanden oud, Bertje heeft al een paar keer een behandeling met een medicinaal lotionnetje gekregen, pleegmoederkip heeft haar eerste ei gelegd en we hebben nog maar één haan. Hoho, niet alles tegelijk!

Schrikklok kapot

We hadden Rolfje al een paar keer in de slootkant gezien. Achter het schriklint dus. Lekker met zijn voorpoten in de bagger en vers gras grazen op het talud. Op een middag was ik onverwacht even thuis en toen hoorde ik opeens “knor, knor” bij de achterdeur. Ik wist niet wat ik zag: Rolf prinsheerlijk in de achtertuin! De buren hadden hem ook al een keer van hun erf teruggebracht. Gelukkig loopt hij altijd vrolijk met je mee. Toen Rolf zelfs de sloot overstak en op het land daar aardappeltjes begon te rooien, was de maat vol. JW wilde al een hek rondom gaan timmeren. Ik kon niet geloven dat Rolf met zijn gevoeligste lichaamsdeel – zijn neus – het schriklint optilde en en dan onderdoor kroop. Dat wilde ik zelf ook wel eens proberen. Nee, niet met mijn neus… Ik kneep mijn ogen dicht en hield het lint tussen mijn vingers. Niets!! Goed nieuws vond ik dat. JW ging de schrikklok doormeten en kwam tot de conclusie dat hij nauwelijks volts gaf. Terug naar de leverancier. Daar kregen we een leenklok en onze klok wordt ondertussen – zo mogelijk – gerepareerd. Wist je dat? Dat er leenschrikklokken bestaan? Een uitkomst. Rolf is niet meer weggelopen.

Varkentje wassen

Bertje heeft vanaf zijn vroege biggenjeugd al een wat schilferig huidje tussen zijn schouderbladen. De veearts is langsgeweest en vond dat de varkentjes er perfect bij liepen. We hebben hun een wormenkuur gegeven (een soort bikskorrel die je door het eten doet). Het gevoelige huidje van Bertje leek hem geen probleem; hij had er wel een lotionnetje voor. Waarschijnlijk was het een schurftmijt. Ik kon dus aan de slag: Een paar druppels verdunnen in water en met handschoenen aan het varkentje wassen! Bertje vond het prima. Na een paar dagen zagen we al verbetering. We hebben dit nu een paar keer herhaald, want Bertje blijft er toch een beetje gevoelig voor. En we willen natuurlijk dat hij er piekfijn bijloopt.

Kijk, hier leggen we de eieren

De kippetjes groeien ondertussen lekker door. Pleegmoederkip Orpington is inmiddels teruggebracht naar de rechtmatige eigenaar. Ze legde op de laatste dag bij ons notabene haar eerste ei ooit!
Keurig in het leghokje! Alsof ze nog even wilde zeggen: “Kijk jongens (meisjes): Hier leggen we de eieren.” Wat een mooi bedankje. De grote kuikens zijn nu volledig zelfstandig. Ze gaan “en groupe” de hele tuin door. Gek genoeg lijken ze te weten waar onze tuin ophoudt. Ze fladderen er lustig op los en soms belandt er eentje aan de verkeerde kant van het varkenshek. De varkens gaan er dan nieuwsgierig op af. De kip gaat dan heel zenuwachtig heen en weer lopen langs het hek. Probeert tussen de plankjes door terug te kruipen, wat natuurlijk niet past. Kippen hebben een zeer kort geheugen: Ze kunnen vliegen, maar dezelfde weg terugfladderen, dat kunnen ze dan weer niet bedenken. 

7 weken oud - lekker op een hoopje in de zon

 

9 weken oud - all animals are equal, but...

Hé, jij lijkt sprekend op mijn zuster!

Vijf hanen ... Dat zijn er vier te veel

Ruim zes weken oud waren ze toen de eerste haan zich kakelend liet horen om 5.30 uur ’s ochtends. Ik kon het niet geloven. Een baby nog! Het klonk nog onzeker en schor, maar het volume was al veelbelovend. Al snel gingen de andere hanen meedoen. Het klinkt landelijk, gezellig, romantisch…, maar véél te vroeg en véél te hard! We hebben het nog even afgewacht, maar toen was de tijd rijp om afscheid te nemen van ten minste vier hanen. Zaterdagavond besloten we: Morgen nemen we afscheid. We hadden een goede vriend gevraagd ons te helpen de beestjes pijnloos te doden en te slachten. Niet het leukste van het houden van dieren, maar het hoort erbij – zo vinden wij. De kippen slapen elke nacht in het nachthok, dus we zouden ze de volgende ochtend gemakkelijk kunnen pakken vanuit het hok. Wat denk je? Die zelfde avond besloten ze met zijn allen in een nabijgelegen boom te slapen! Gelukkig lieten ze zich de volgende ochtend toch verleiden met een lekker kippensnackje. De goede vriend wilde één haan levend mee voor zijn eigen kippenharem. Er zijn er dus drie in de oven cq. soep beland. En nu is het kippenbestand mooi in balans: Een brakelhaan, een brakelhen en twee lakenvelder hennen. Ze hebben nog geen namen. Suggesties?

Drie maanden oud - Eén haan over

Zullen we jeu des boulen?

Lieve Finse

Dan nog een verdrietig bericht: Op 22 juli hebben we onze poes Finse laten inslapen. Ze had hoogstwaarschijnlijk haar leven lang al een nierafwijking en de laatste weken ging ze hard achteruit. We hebben nog wat geprobeerd met medicijnen, maar het werd alleen maar slechter. Ze had pijn en at niet meer. Snotterend zei ik tegen de dierenarts dat wij heel nuchtere mensen zijn en dat we het beter vonden dat Finse in zou slapen. Zo geschiedde. Finse is acht jaar oud geworden. Ze was een memorabel, eigenwijs beestje. Ze had het niet zo op drukte, maar lag op rustige momenten heel graag bij mij op mijn borstkas. Altijd links, hart op hart. Tot ze het te warm kreeg. Dan zocht ze een koel plekje.